خاورمیانه پس از نشست بغداد

روزنامه آرمان ملی نهم شهریور یادداشتی را به قلم احمد دستمالچیان سفیر پیشین ایران در لبنان منتشر کرد و نوشت: امروز اختلافات در خاورمیانه عمیق‌تر از آن است که با یک اجلاس بتوان در این عرصه اقدام گره گشایی انجام داد و یا نتیجه خاصی به دست آورد. دلیل اصلی این اختلافات، دخالت‌های متعدد و تفرقه افکنانه کشورهای فرامنطقه‌ای است که به دنبال دستیابی به اهداف خاص خود در منطقه هستند.
این اقدامات سبب شده تا بر پیکر کشورهای منطقه زخم‌های عمیقی به‌وجود آید و مشخصا تا این اتفاقات متوقف نشود، نمی‌توان منتظر نتایج خاصی از گفت‌وگوهای درون منطقه‌ای بود. زمینه خروج نیروهای آمریکایی و فرامنطقه‌ای آغاز شده است و باید این روند برای تکامل ایجاد امنیت پایدار در منطقه از سوی خود کشورهای منطقه پیگیری شود. در سوی دیگر تحولات ایران حضور دارد که در سال‌های اخیر بارها اعلام کرده است که آماده گفت و گو با کشورهای منطقه است و چیزی جز برقراری صلح و امنیت در منطقه را نمی‌خواهد. مسلما امنیت در خاورمیانه صرفا با مشارکت تمامی کشورها به‌وجود می‌آید و در همین راستا ایران از اقدام عراق در تشکیل چنین نشستی حمایت می‌کند.

امروز خاورمیانه هرچه بیشتر به سمت امنیت کامل‌تر سوق پیدا کند، کشورهای منطقه می‌توانند منافع بیشتری به‌دست آورند. در دهه‌های گذشته و در سال‌هایی که ایران مورد حمله قرار گرفته بود و در شرایط سختی به سر می برد، باز هم علیه کشورهای منطقه اقدامی انجام نداد و تمام تلاش دیپلماتیک خود را به کار بست تا منطقه را از تنش عاری کند. اتفاقی که همواره در این سال‌ها از سوی عربستان پیگیری نشده است و امروز آنها باید پاسخگو باشند که چه زمانی قصد دارندایجاد تنش در منطقه را پایان دهند. ایران از گذشته تاکنون اولویت خود را کشورهای منطقه می‌دانسته و عنوان کرده است که قصد دارد تا با کشورهای همسایه بیش از پیش نزدیک شود.
دولت سیزدهم نیز چنین رویه‌ای را دنبال می‌کند و در همین روزهای ابتدایی فعالیت خود نیز توجه به منطقه را در دستور کار ویژه خود قرار داده است. امروز این عربستان است که باید اعلام کند، چه زمانی می‌خواهد مشکلات خودساخته را پایان دهد. واقعیت به زودی خود را تحمیل خواهد کرد و کار را برای کشورهای تنش زا در منطقه سخت می‌کند. مشخصا هرچه سریع تر مسیر دیپلماسی در پیش گرفته شود، از میزان ضرر وارده کاهش یابد.

کشورهای عربی باید بدانند که دیگر حامی خاصی در منطقه ندارند و آمریکا در حال خروج از منطقه است و حاضر نیست بیش از این در خاورمیانه هزینه کند. دوران حمایت‌های بی حد و مرز پایان یافته و امروز آنها باید یک زمینه مشترک را برای ایجاد صلح در منطقه ایفا کنند.